Tree Food ဖန္တီးသူ မခ်ိဳလဲ့ေအာင္
မခ်ိဳလဲ့ေအာင္ ဆိုတာကေတာ့
စြန္ ့ဦးတီထြင္မႈ နဲ ့ဖန္တီးမႈ အႏုပညာကို ဝါသနာၾကီးတဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးငယ္ တစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။
မိမိ ဝါသနာပါတဲ့ ဖန္တီးမႈ အႏုပညာကို ျမန္မာ့ရိုးရာ စားစရာ တစ္ခုနဲ ့ ေပါင္းစပ္လို ့
ျမန္မာျပည္တြင္မက ကမၻာမွာပါ ခ်ျပႏိုင္ဖို ့
ၾကိဳးစားေနတဲ့ လူငယ္တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
Tree Food ဆိုတဲ့
စားေသာက္ကုန္ တစ္ခုကို ဖန္တီးထုတ္လုပ္ေနသူ ျဖစ္ျပီး အဓိက ကုန္ပစၥည္းကေတာ့ ထန္းလ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာတို ့ရဲ ့ရိုးရာ စားစရာ ထန္းလ်က္ဟာ အစာေၾကျပီး က်န္းမာေရးအတြက္လည္း သင့္ေတာ္တဲ့
ဓာတ္စာ တစ္ခု လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ ့ဧည့္ခံ တည္ခင္းတဲ့ စားစရာ ျဖစ္တဲ့
အျပင္ ျမန္မာတို ့အေခၚ Burma Chocolate လို ့လည္း ဆိုၾကပါေသးတယ္။ ထန္းလ်က္ကို ျပည္တြင္း
စားေသာက္ကုန္ တစ္ခု အေနျဖင့္ ထင္ရွားခဲ့ရာမွ ကမၻာမွာ ျမန္မာ့စားစရာ အျဖစ္ လက္ေဆာင္ေပးလို
့ရတဲ့ အရာ ျဖစ္လာေအာင္ ျမန္မာတို ့ရဲ ့ သမရိုးက် စားစရာကို ပံုမွန္ အရသာ နဲ ့ရိုးရာမပ်က္ေစဘဲ
ထူးျခားဆန္းသစ္ထားတဲ့ စားေသာက္ကုန္ တစ္ခု အေနနဲ ့ ျဖစ္လာဖို ့တီထြင္ဖန္တီးေနတဲ့ သူ လူငယ္ အမ်ိဳးသမီး စြန္ ့ဦးဖန္တီးသူ
မခ်ိဳလဲ့ေအာင္နဲ ့ ေတြ ့ဆံုျပီး စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အစ္မက ဘယ္လိုစခဲ့သလဲဆိုေတာ့
အစားအေသာက္လုပ္ငန္းတစ္ခုကို လုပ္ခ်င္တယ္ေပါ့ေနာ္။ အစားအေသာက္နဲ ့ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ။ အရင္တုန္းကေတာ့
အလုပ္တစ္ခု လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္ေပါ့ေနာ္ ။ အက်ၤီခ်ဳပ္ဆိ္ုင္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီ အခ်ိန္တုန္းက
ဘာမွမသိဘဲ လုပ္ခဲ့တယ္။ လုပ္ခ်င္တဲ့ဟာ တစ္ခုဆိုျပီးေတာ့ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒုတိယတစ္ခု
လုပ္မယ္ ဆိုတဲ့ အခါမွာ ေသခ်ာစဥ္းစားတယ္။ အဲ့ဒီ
အလုပ္က ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္လုပ္ႏိုင္ရမယ္။ အေသးဆံုးကေန စျပီး အၾကီးဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဖြင့္ႏိုင္မယ့္ လုပ္ငန္းျဖစ္ကို ျဖစ္ရမယ္။ ေနာက္ျပီးတျခားႏိုင္ငံေတြ
၊ အနီးဆံုး ဘန္ေကာက္ကိုၾကည့္လို ့ရွိရင္ သူတို ့လုပ္တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြက အရမ္းခ်စ္ဖို ့ေကာင္းတယ္။ ၾကည့္လိုက္တာနဲ
့ဝယ္ခ်င္စရာေလး ။ ျမန္မာျပည္မွာ ၾကည့္လိုက္ရင္ တကယ့္ကို အဖိုးတန္တဲ့ အရာေတြ ထြက္ေနေပမဲ့
ဆြဲေဆာင္မႈ မရွိေသးဘူး။ အဲ့ဒီေတာ့ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ ေပါ့ေနာ္ ။ တီထြင္ဆန္းသစ္မႈတစ္ခုေတာ့
လုပ္ခ်င္တယ္။ ျပီးေတာ့ အစ္မရဲ ့ Background တစ္ခု က်ေတာ့ အႏုပညာလုပ္ငန္းေပါ့။ ပန္းခ်ီေတြဆြဲတယ္။
အဲ့လိုမ်ိဳးဘက္ကို ဝါသနာပါတယ္။ အႏုပညာေပါ့
။
အဲ့ဒီေတာ့ စဥ္းစားတာက
ကိုယ္အလုပ္တစ္ခုလုပ္ရင္ အႏုပညာနဲ ့လည္း ပတ္သတ္ရမယ္ ။ ပိုက္ဆံလည္း ရ ရမယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ အေနနဲ ့ ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္းလုပ္ႏိုင္တဲ့
ဟာ တစ္ခု ျဖစ္ရမယ္ ဆိုျပီး အဲ့လိုမ်ိဳး စဥ္းစားတယ္ေပါ့ေနာ္ ။ Supermarket မွာ ေလွ်ာက္သြားတယ္။တင္ထားတဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြၾကည့္တယ္။
ဘာေတြ လုပ္ႏိုင္သလဲ ။ ဘာေတြ ထုတ္ေနသလဲ ။ အျမဲေလ့လာတယ္ ။ အဲ့အခါက်ေတာ့ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း
ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္းနဲ ့အစ္မဘာေတြ လဲ ဆိုေတာ့ ။ စစခ်င္းေတြ ့တဲ့ အရာက ေခ်ာကလတ္ေတြ..။ ႏိုင္ငံျခား ေခ်ာကလတ္ေတြက အရသာ မ်ိဳးစံုရွိတယ္။
ေခ်ာကလတ္ရဲ ့Level ေတြကို က 90 % ေတြ 70% ေတြ ေရးထားတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ အထဲမွာမွ အရသာေတြထည့္ထားတယ္။
အိုေက ..အဲ့ဒါ ဆိုရင္ ဒီ ထန္းလ်က္ကို ေကာ မလုပ္ႏိုင္ဘူးလားေပါ့ စဥ္းစားတယ္။ ။
ေနာက္တစ္ခုက ဘာထပ္ေတြ
့လဲ ဆိုေတာ့ လက္ဖက္ေျခာက္..။
လက္ဖက္ေျခာက္ကို
သူက Blend လုပ္ထားတာ ။ ဘာအရသာ နဲ ့ဘာအရသာ ေပါင္းျပီးေတာ့ ။ Blend ေတြမွ ထြက္လာတာအမ်ားၾကီးပဲ။
အဲ့ဒီေတာ့ ကိုယ္ေကာ ဒီအရသာေတြကို တျခားတစ္ေနရာမွာ ၊ ကိုယ့္ျမန္မာ အစားအစာတစ္ခုခုမွာ
ထည့္လို ့မရဘူးလား ဆိုျပီး စဥ္းစားမိတဲ့ အခါ ထန္းလ်က္ ကို သြားစဥ္းစားမိတယ္။
ထန္းလ်က္ခဲမွာ ေကာ
ဘာအရသာေတြ ထည့္လို ့ရမလဲ ။ အဲ့ဒီလို စဥ္းစားတယ္။ တခါတေလ က်ရင္ လမ္းေပ်ာက္ေနတက္တယ္။
အစ္မရဲ ့အၾကံဥာဏ္အမ်ားစုဟာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ထြက္လာတာလို ့ ျမင္တယ္ေပါ့ေနာ္။ ေစ်းေတြထဲကို
ေလွ်ာက္သြားတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ရပ္ကြက္ေတြထဲ က ေစ်းေတြကို ေလွ်ာက္သြားတယ္။ ျပီးက်ေတာ့ အစ္မ ဘာေတြ ့လဲ ဆိုေတာ့ ထန္းလ်က္ခဲကို
Mix လုပ္လို ့ရမဲ့ အရသာမႈန္ ့ေတြ ကို ေတြ ့တယ္။ ေနာက္ျပီး ထန္းညွက္ အတံုးအၾကီးၾကီးကေန
အတံုးေသးေသးေလး ခြဲႏိုင္ေအာင္ နည္းပညာရွာတယ္ေပါ့ေနာ္ ။ ဘာလို ့လဲ ဆိုေတာ့ ထန္းလ်က္က
တစ္တံုးစားရင္ အကုန္မစားႏိုင္ၾကဘူး ။ ျပီးေတာ့ ခ်ိဳျပီး အီလည္း အီတယ္။ ဒီအတိုင္း လြင့္ပစ္လိုက္ၾကတာလည္း
ရွိတယ္။ ဒါနဲ ့တစ္ခါ စားစာ အတံုးေလးေတြ ခြဲႏိုင္ဖို ့ၾကိဳးစားတယ္။ အဲ့ဒီမွာ အတံုးေလးေတြေတာ့ ခြဲႏိုင္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့
အစ္မဟာေတြက အရည္ေတြေပ်ာ္ျပီးေတာ့ အိမ္ကလူေတြလိုက္ေကြ်းတာေတာင္မွ အိမ္ကလူေတြက မစားခ်င္ဘူး
။ ျပီးေတာ့ ပြဲေတြထဲမွာ လုိက္ျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေကြ်းေတာ့လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြက
မၾကိဳက္ၾကဘူး။ ဒီလိုနဲ ့ဆက္ျပီး စမ္းသပ္တယ္ေပါ့။ ေနာက္ဆံုး အရည္မေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္တဲ့
နည္းနဲ ့ အတံုးေသးေသးေလး ခြဲတဲ့ နည္းကို သိျပီး အဆင္ေျပသြားတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက
Super Market ေတြကို သြားတဲ့ အခါက်ရင္ အကုန္လံုးက Import Product ေတြခ်ည္းပဲ ။ အကုန္လံုးက
ယိုးဒယား ပစၥည္းေတြခ်ည္းပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဘာမွ မထုတ္ႏိုင္ဘူးလား ဆိုေတာ့ ထုတ္ႏိုင္တယ္
။ သယံဇာတေတြထုတ္တယ္။ ။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒါကို Value Added လုပ္ႏိုင္ ဖို ့အတြက္ အျမဲစဥ္းစားတယ္။ ဘယ္ေနရာပဲ ေရာက္ေရာက္ အဲ့ဒါေတြကို Value Added လုပ္ေနတာ
ဘာရွိလဲ ။ မန္းက်ည္သီး ..ဘာညာအကုန္လံုး အစ္မေလ့လာၾကည့္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ထန္းညွက္ဆိုတဲ့ အရာမွ Value Added လုပ္လို
့ရေအာင္ မရမက စဥ္းစားတယ္။ အစ္မ ဘယ္ဘဲ သြားသြား ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ထန္းလ်က္ဆိုတဲ့ ဟာပဲ
ရွိတယ္ ။ ထန္းလ်က္နဲ ့ဘာနဲ ့ေပါင္းလို ့ရမလဲ
အဲ့လိုပဲလုိက္ရွာခဲ့တယ္ေပါ့ေနာ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ကို္ယ္အလုပ္တကယ္ လုပ္တဲ့ အခ်ိန္က်ရင္လည္း
သူမ်ားႏိုင္ငံက Importပစၥည္းေတြ မဟုတ္ဘဲ Made in Myanmar ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး လုပ္ခ်င္တာ
။ အမွန္ဆိုလို ့ရွိရင္ အစ္မရဲ ့ထန္းလ်က္ဖန္ပုလင္းကလည္း
Made in Myanmar ဆိုတဲ့ ဟာေလး ျဖစ္ရမွာေပါ့ေနာ္ ။ အခုေလာေလာဆယ္ အဲ့ဒီ ပုလင္းက အဆင္မေျပေသးဘူး
။ အဲ့ဒီ ကုန္ၾကမ္းပုလင္းအတြက္ ေစ်းႏႈန္းက လည္း ေစ်းမ်ားေနေသးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ရိုးရိုး တက္ႏိုင္တဲ့ ပုလင္းေလးေတြနဲ ့လုပ္တာေပါ့ေနာ္။
အမွန္ အစ္မ ျဖစ္ခ်င္တာက လံုးဝ Product တစ္ခုလံုး အဖံံုး ၊ ပုလင္း ၊ အတြင္းက စားစရာ
အားလံုးက Made in Myanmar ျဖစ္ေနရမယ္။ အကုန္လံုးက Hand
Made အမ်ားဆံုး ျဖစ္ေနရမယ္ ေပါ့ေနာ္။ ဘာလို ့လဲ ဆိုေတာ့ Hand Made ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ သူက
အဓိပၸါယ္ရွိတယ္။ လူသားေတြရဲ ့လက္နဲ ့လုပ္တဲ့ အရာ အားကုန္လံုးက စက္နဲ ့လုပ္တဲ့ ေအာ္တိုထြက္လာတဲ့
အရာေတြနဲ ့ဘယ္လိုမွ ႏွိဳင္းယွဥ္လို ့မရတဲ့
အထဲက ခံစားခ်က္ေတြ ေမတၱာေတြ ပါတယ္ေပါ့ေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ Hand Made လုပ္ဖို ့အတြက္ကို ပိုအေလးထားတယ္။
အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္း
အစ္မ ဒါကို စလုပ္တာက
ကိုယ္ပိုင္ ေနရာကလည္း မရွိဘူး ။ တစ္ေနရာမွာ ငွားလုပ္ဖို ့က တိုက္ခန္းငွားခက လည္း ေစ်းမ်ားေတာ့ ဒီေလာက္အဆင္မေျပေသးဘူး။
ဒီလိုနဲ အခု အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အက်ၤီွခ်ဳပ္ဆိုင္ေလးမွာပဲ ဒီ ထန္းလ်က္လုပ္တာကို ပူးတြဲလုပ္ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေသးေသးေလးကေနစႏိုင္ဖို
့အတြက္ ၾကိဳးစားတဲ့ အခါက်ေတာ့ အဲ့ဒီေနရာမွာပဲ
ကို္ယ္ပိုင္ စမ္းသပ္ခန္းေလး အေနနဲ ့လုပ္ျဖစ္တယ္။ စလုပ္ျဖစ္ခဲ့တာ အခုဆိုရင္ ေျခာက္လေလာက္ေတာ့
ရွိျပီေပါ့။ April လေလာက္ကေန စျပီး ေလ့လာသင္ယူတယ္။ ေျခာက္လေလာက္ အတြင္းမွာ စမ္းတယ္။
လုပ္တယ္ ။ ျပီးေတာ့ အစ္မ ထန္းေတာေတြထဲအထိ လိုက္သြားတယ္။ စလုပ္တုန္းက မေအာင္ျမင္ဘူး
။ အရာရာတိုင္းမွာပညာဆိုတာ ရွိတယ္။ ပညာရွင္ဆိုတာလည္း ရွိတယ္။အဲ့ဒီ ပညာရွင္ဆိုတာကို သြားရွာမယ္
ဆိုျပီး ပဲခူူးဘက္က ထန္းေတာ ေတြဘက္ကို သြားတယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္က ထန္းသိမ္းခ်ိန္ ေတြ ျဖစ္ေနျပီ ။ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီက ထန္းေတာဘက္က ဦးေလးၾကီးေတြကို သြားေမးတယ္။
ထန္းလ်က္အေၾကာင္းေမးေတာ့ ။ သြားမစမ္းဖို ့နဲ ့ ထန္းညွက္မွာ လွိ်ဳ ဝွက္ခ်က္ ရွိတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြေျပာတယ္။
တကယ္ကို အားျပတ္ေအာင္ ေျပာလြတ္ခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ ဇြဲမေလ်ာ့ပဲ
ကိုယ္တုိင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ စမ္းသပ္ျပီး လုပ္ခဲ့တယ္။ အခုလို လူေတြအတြက္ Hand Made
Product အေနနဲ ့ သင့္ေလ်ာ္တဲ့ ျမန္မာရိုးရာ စားစရာ တစ္ခု အေနနဲ ့ေပါ့။ အခုဆိုရင္ ေအာ္ဒါေတြလည္း
ရေနျပီ ဆုိေတာ့ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ အေကာင္အထည္ေပၚလာျပီလို ့ ေျပာလို ့ရတာေပါ့။
Biography of Ma Cho Lei Aung
အစ္မက ေဆးနဲ ့ေက်ာင္းျပီးခဲ့တာပါ
။ အိမ္ကလည္း ဆရာဝန္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အစ္မက အဲ့ဒီ Career နဲ ့လံုးဝ မအပ္စပ္ဘူး
လို ့ သိတယ္။ ဒီအလုပ္က အရမ္းတည္ျငိမ္ေနတယ္။ အစ္မက ဗီဇက ထူးျခားတဲ့ ဆန္းသစ္မႈေတြကို
ရွာျပီးေတာ့ လုပ္ခ်င္တယ္။ ျပီးေတာ့ တစ္ခုခုဆိုလို ့ရွိရင္ အစ္မက အရမ္းပ်င္းလြယ္တယ္။
တစ္ေနေနရာမွာ အဲ့ဒီလို အၾကာၾကီးေနရာမွာကို အရမ္းပ်င္းတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ တစ္ခုခုကို ရွာေဖြျပီးေတာ့
လုပ္ေနရတာကို သေဘာက်တယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ အဲ့ဒီ ဆရာဝန္အလုပ္နဲ ့မအပ္စပ္ဘူးလို ့ ဆိုျပီး အိမ္နဲ
့အတိုက္အခံလုပ္ျပီး ထြက္လိုက္တယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲ့ဒီ Career ကို ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘူး ေပါ့ေနာ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ဘာလုပ္သလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္Career
နဲ ့မဆိုင္တဲ့ အက်ီခ်ဳပ္ဆိုင္ေလးဖြင့္ျဖစ္တယ္။ အစ္မနဲ ့ေပါ့ေနာ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ
Art ဆိုတဲ့ ဟာကို သြားေတြ ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ ရွာေဖြ ေတြ ့ရွိသြားျပီလို ့ ထင္လိုက္တယ္။
အႏုပညာထဲမွာေပါ့ေနာ္ ။ ပန္းခ်ီေတြ ဆြဲတယ္ ။
အရမ္းေပ်ာ္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က်မွ ဘဝက ျပန္ျပီး လန္းဆန္းလာသလို ခံစားရတယ္။ ငါလုပ္မဲ့
ေနာက္ပိုင္းအလုပ္ေတြ အကုန္လံုးက အႏုပညာနဲ ့ပတ္သက္ရမယ္လို ့ဆုံးျဖတ္ထား တယ္။ မဆီမဆိုင္
အက်ၤီခ်ဳပ္တဲ့ ဟာကို လုပ္တယ္။ အဆင္ေျပပါတယ္။ ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခ်ဲ ့ဖို ့အတြက္က်ေတာ့
အားမေကာင္းေသးဘူး ေပါ့ေနာ္။ ဒီလိုနဲ ့ဒုတိယ အလုပ္ကို ငါလုပ္မယ္။ အဲ့ဒီအလုပ္ကေတာ့ ဝန္ေဆာင္မႈ
ေပးတဲ့ လုပ္ငန္းမဟုတ္ဘဲနဲ ့ ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းကို လုပ္ခ်င္တာေပါ့ေနာ္။ ျပီးေတာ့
အစားအေသာက္ဆိုတာ လူေတြ အရမ္းကို လိုအပ္တဲ့ အရာ တစ္ခုေပါ့ေနာ္ ။ အခု ျမန္မာႏို္င္ငံက
အရမ္းကို ပြင့္လင္း လာျပီဆိုေတာ့ ဒီ Entrepreneur ေလးပဲ လုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္ ဆိုျပီး
အစ္မလိုက္ရွာရင္းနဲ ့ ဒါေလးကိုလုပ္ျဖစ္တယ္။ ဒီႏွစ္ဆန္းပိုင္းမွာတုန္းကဆိုရင္ အစ္မ လမ္းေပ်ာက္ေနခဲ့ေသးတယ္။
ဒါေပမဲ့ တစ္ခုခုကို ရွာေတြ ့လိုက္မယ္လို ့ကိုယ့္ကိုယ္ အျမဲယံုၾကည္ေနတယ္။
အစ္မက ကိုယ့္ကိုယ္
ခံယူထားတာက ငါလြတ္လပ္ေနရင္ ျပီးေရာ ငါ ဘာလုပ္လုပ္။ ကိုယ္ေပ်ာ္ျပီးေတာ့ လြတ္လပ္ေနတဲ့
အရာတစ္ခုကို အျမဲလုပ္ႏိုင္ဖို ့ ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။ အဲ့ဒီတစ္ခ်က္ကလည္း အျမဲတမ္း အိမ္နဲ
့ရန္ျဖစ္ရတဲ့ အခ်က္ပဲ ေပါ့ေနာ္။ အိမ္ကလည္း
နင္အဲ့ဒီေလာက္ေတာင္ လြတ္လပ္ခ်င္ေနရင္ ေတာထဲမွာ သြားေနပါလားလို ့ ျဖစ္တဲ့ အထိေပါ့ေနာ္။
ဒီခရီးတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ
အခက္အခဲေတြကေတာ့ မ်ိဳးစံုပဲေပါ့။ ဒါကလည္း သဘာဝပဲေလ။ အဆင္ေျပသြားတဲ့ အခ်ိန္ ေအာင္ျမင္သြားတဲ့
အခ်ိန္မွာ ေထာက္ခံသူေတြမ်ားေပမဲ့ စခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ
ကိုယ့္ကိုယ္ အရူးတစ္ေယာက္လို ၾကည့္ခဲ့တယ္။ အစ္မ ပညာရွင္ေတြကို သြားရွာတယ္။ ထုတ္ပိုးမႈ
ဆိုလည္း ထုတ္ပိုးမႈ ပတ္သက္တဲ့ အရာေတြ အရူးအမူးေလွ်ာက္လုပ္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အကုန္လံုးက
အားမေပးဘူး ။ ပိုက္ဆံေတြ မကုန္ဘူး လား ဆိုေတာ့လည္း ကုန္တယ္။ ဟိုဟာေလး ဝယ္ျပီး စမ္းလိုက္
ဒီဟာေလး ဝယ္ျပီး စမ္းလိုက္နဲ ့ ကုန္တယ္။ ပညာရွင္ ေတြနဲ ့ေတြ ့တဲ့ အခါမွာလည္း သူတို
့ေတြက အထူးအဆန္းျဖစ္ေနျပီး သမီး အဲ့ဒီလို လုပ္ရတာ
မလြယ္ဘူး ဆိုျပီး ျဖစ္ခဲ့တယ္ေပ့ါ့ေနာ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ
အစ္မ သိလိုက္တယ္။ အစ္မ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးကို ရွာရမလဲ ဆိုတဲ့ ခံစားမႈေပါ့ေနာ္။ အဲ့ဒါက ကိုယ့္ကိုယ္
ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္မဲ့သူ ။ အရည္အခ်င္း သံုးမ်ိဳးနဲ
့ျပည့္စံုတဲ့ သူ။ ပထမတစ္ခုက သူ ့ရဲ ့နယ္ပယ္မွာ ကြ်မ္းက်င္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရမယ္။
ကိုယ္နဲ ့အေတြးအျမင္မတူဘဲနဲ ့ ဆန္ ့က်င္ဘက္ ျဖစ္တဲ့ ဘက္ကေန ေျပာႏိုင္ရမယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့
အေရးအၾကီးဆံုးေပါ့ေနာ္။ ကိုယ္က ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္စမ္းေနတဲ့ သူ ဆိုလို ့ရွိရင္ ေပါက္ကရလူကို
သြားရွာရတာ အဆင္အေျပဆံုးပဲ ။ ကိုယ္က ဘာလုပ္ခ်င္တယ္ ..ဒီလို.. ဆိုျပီး ေျပာေနေပမဲ့ သူက
အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ ့ ၾကည့္ျပီး မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဘဲ ျငင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူေတြကေျပာတာက ျမန္မာႏိုင္ငံက
လူေတြက မျဖစ္ႏိုင္ဘူးကေနစ ေျပာတယ္။ အမွန္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ ကိုယ္က မွန္ကန္တဲ့ သူကို
မေတြ ့တာပါ။ ကိုယ္က မွန္ကန္တဲ့ သူုကိုေတြ ့လို ့ရွိရင္ အစ္ကိုေရ ညီမက ဒီလုိလုပ္ခ်င္တယ္ေနာ္ လို ့ ေျပာလိုက္လို ့ရွိရင္
..အဲ့ဒါ ကြ်န္ေတာ္ လုပ္ျပီး သြားျပီ ။ အဲ့ဒါကေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္တယ္ ။ အကုန္ေပါင္းစံုေနေအာင္
ေျပာႏိုင္တဲ့သူ ။ သူတို ့ေတြကလည္း စြန္ ့ဦးတီထြင္ေတြပဲ ။ ဒါေပမဲ ့ျမဳပ္ကြယ္ေနျပီးေတာ့
အသက္ေတြလည္း ၾကီးသြားၾကျပီ ။ အဲ့လိုမ်ိဳး လူေတြကို ရွာလို ့ရွိရင္ ကိုယ့္အတြက္ အမ်ားၾကီး အေထာက္အကူ ျဖစ္တယ္ေပါ့။
ေအာင္ျမင္တဲ့ လူေတြကိုသြားျပီးေတာ့
ေမးၾကည့္ဖူးတယ္။ ေအာင္ျမင္ျခင္တဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ကို ဘာမ်ားေျပာခ်င္သလဲ ဆိုေတာ့.. ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့
အလုပ္တစ္ခုကို ဘယ္ေတာ့မွာ မရပ္တန္ ့လိုက္နဲ ့။ ဆက္သာလုပ္ ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ မြဲေတေနျပီး
။ ဘယ္ေလာက္ပဲ စုတ္ျပတ္သပ္ေနပါေစ တစ္ရက္က်ရင္ ေအာင္ျမင္လိမ့္မယ္ တဲ့။
အစ္မရဲ ့ပန္းခ်ီဆရာမ
ေျပာဖူးတယ္။ ပန္းခ်ီဆြဲတဲ့ ေနရာမွာ ျဖစ္ျဖစ္
အလုပ္လုပ္တစ္ခုခု လုပ္တဲ့ ေနရာမွာ ျဖစ္ျဖစ္
။ ေဆာ့ဝဲလ္ဆြဲသလိုပဲတဲ့ ေဘာလံုးတစ္လံုးက အေပၚကို
ေျပးတယ္။ ေအာက္ကို ေျပးတယ္ ဆိုလို ့ရွိရင္ ေဘာလံုးေတြက ႏွံ ့ေနေအာင္ ေျပးျပီး သြားေတာ့မွ
ေဆာ့ဝဲလ္တစ္ခုဆိုတာ ျဖစ္တယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲ့ဒီလိုပဲ အရာတစ္ခုကို လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ နည္းေပါင္းစံုနဲ
့ကြ်မ္းက်င္ေနရမယ္။ အဲ့ဒီလိုမ်ိဳး ႏွံ ့စပ္ေနေအာင္ ေထာင့္ေစ့ေနေအာင္ ျပီးေျမာက္တဲ့ အထိ ျပီးဆံုးေအာင္လုပ္ၾကည့္လိုက္ပါ။
အဲ့ဒီအခ်ိန္က်ရင္ ေအာင္ျမင္မႈ ဆိုတာ ရလာႏိုင္ပါတယ္။
ေအာင္ျမင္မႈ နဲ ့
Talent
Talent ပါရမီ ဆိုတဲ့ ေနရာမွာလည္း လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုယ့္ကိုယ္ ရွာမေတြ ့ေသးတာလည္း ပါတယ္။ အစ္မရွာေတြ
့သြားတဲ့ အခ်ိန္ အဲ့ဒီ အႏုပညာဆိုတဲ့ အရာကို ရွာေတြ ့သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ၾသ..ငါ့မွာေတာ့
ဒီ Talent ေလးတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ အဲ့ဒါေလးနဲ ့ ဘာမ်ား လုပ္ႏို္င္မလဲ ေပါ့။ လူတိုင္းမွာ
Talent ဆိုတာ ရွိတယ္။ ငါ့မွာ Talent ရွိတယ္ ဆိုတာနဲ ့ျပီးသြားတာ မဟုတ္ဘူး ။ ေလ့လာရေသးတယ္။
စာအုပ္ဆို စာအုပ္။ ဒီဇိုင္းဆို ဒီဇိုင္း စသျဖင့္ေပါ့။ Talent က ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္း နဲ ့ကိုယ္ၾကိဳးစားတာ ၅၀
ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိရတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ ့ Entrepreneur လူငယ္ေတြရဲ ့ အားနည္းမႈ အေပၚ မိမိအျမင္ ကေတာ့ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈ အားနည္းတဲ့ အျပင္ အဲ့ဒါကို တစ္စိုက္မတ္မတ္ လုပ္တဲ့ အေပၚ အားနည္းတယ္လို ့ျမင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္လိုတဲ့ စြန္ ့ဦးတီထြင္ လူငယ္မ်ားလည္း မိမိ ဆႏၵရွိတာကို တစ္စိုက္မတ္မတ္ ၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္ၾကပါလို ့ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
Tree Food Facebook >>https://www.facebook.com/mytreefood?fref=ts
Fred-Rangoon
7 Oct , 2015
www.fred-rangoon.blogspot.com
0 comments:
Post a Comment